نرخ بهره بینبانکی، اگرچه در ظاهر یک شاخص تخصصی و درونساختاری برای تنظیم روابط میان بانکهاست، اما در واقع یکی از مهمترین ابزارهای سیاستگذاری پولی در اقتصاد کلان محسوب میشود. این نرخ، نشاندهنده هزینهای است که بانکها برای استقراض کوتاهمدت از یکدیگر میپردازند و تغییر آن، پیامهایی جدی برای تورم، نقدینگی و بازارهای مالی دارد.